Vol bewondering keken we naar ….

Heb ik de aandacht met zo’n kop getrokken? Mooi zo maar om te weten waardoor wij deze middag gefascineerd waren, moet u eerst dit stuk doorlezen. Nietsvermoedend van de komende mooie middag nam ik de metro van Schiedam naar Spijkenisse waarin je op fraai industrieel erfgoed in de vorm van havenkranen, petrochemische industrie, rokende pijpen en schepen wordt getrakteerd.

Eenmaal aangekomen op Spijkenisse Centraal  en lopende naar het centrum van de stad weet ik weer waarom ik bij voorkeur in Zuid-Limburg speel maar helaas mogen we daar dit jaar maar een keer naar toe. Ondertussen kreeg ik een appje van mijn vriendin dat er in Spijkenisse een kerk is die men reeds rond 1300 is gaan bouwen! Dat maakt nieuwsgierig en zowaar na het passeren van de Feyenoordshop en allerhande weinig fraaie overdekte winkelcentra kwam je op een dijk uit waarachter een kerk staat aan een plein. Links van dit plein doemt een mooi gebouw op: De Boekenberg. De Boekenberg is volgens architect Maas een advertentie voor het lezen waar ik me wel in kan vinden.

Wat ook een aangename verrassing was, was dat er tegelijkertijd met de externe competitie in een ander deel van het gebouw volop werd geschaakt door jeugd! Spijkenisse werkt aan de toekomst en is goed bezig met haar jeugd, hulde.
Doordat we tot op heden 2 wedstrijden met het kleinste verschil verloren hadden en 1 erg ruim was het best belangrijk dat we afgelopen zaterdag weer eens gingen winnen, gelukkig waren er dit keer geen afzeggingen. Tegenstander Spijkenisse had zich vorig jaar aanmerkelijk soepeler gehandhaafd dan wij en is ondanks dat ze dit jaar met 3 nederlagen waren begonnen nooit een makkelijke tegenstander voor ons geweest.

De wedstrijd begon goed: Dennis zijn tegenstander Wilmar Meijer merkte pas na een paar zetten dat zijn koning en dame in de beginstand omgekeerd stonden, Dennis meende hierdoor dat zijn tegenstander er niet zoveel van kon en stormde op de koning van zijn tegenstander af die geïmponeerd door dit machtsvertoon of in de war was door zijn rare beginopstelling in recordtempo opgaf: 0-1.

Onze Gm Alexander Berelowitsch speelde een bijzonder gambiet wat volgens mij nog niet eerder door een Vianees is gespeeld: hij kwam redelijk uit de opening maar niet meer dan dat en de remise was een terechte uitslag: 0,5 – 1,5

Ikzelf mocht het opnemen tegen een jeugdige tegenstander. Teamleider Toon vond het raadzaam mij weer eens met de witten te laten spelen en aangezien ik tegenwoordig een voorkeur voor het spelen met zwart heb, was ik de hele week in dubio wat te spelen met wit. Uiteindelijk kwam er de Bajonetvariant van het Konings-Indisch op het bord: een opening waarover ik weliswaar ruime ervaring beschik maar die ervaring was door allerhande openingsexperimenten toch alweer zeker 4 jaar geleden. Mijn tegenstander Djad Maes had wel een bijzonder tijdsverbruik: soms 10 zetten a tempo en soms over ogenschijnlijk basale zetten rustig een half uur uittrekkend. De Bajonetvariant is een mooie scherpe opening waarbij ergens ver in mijn geheugen wel naar boven kwam dat ik moest oppassen voor de zet c5 van zwart.

Bijzonder?! of gewoon slecht was dat ik ondanks dat ik gewaarschuwd was hier verkeerd terugsloeg met Ta5?  ipv La5: waardoor zwart de mogelijkheid had tot het spelen van c5 waarna ik van een betere stelling in een mindere stelling terecht zou zijn gekomen (c5, Ta8: Da8: en de loper is gevangen). Gelukkig zag mijn tegenstander het ook niet, vervolgens speelde hij wat omslachtige manoeuvres en gaf plotsklaps zijn paard weg: 0,5 – 2,5.
Reiner leek tegen een Tarrasch verdediging het betere van het spel te hebben maar van der Linde verweerde zich goed en opeens was het remise 1-3.

Ivo speelde na 2 witnederlagen tegen Spijkenisse op verzoek met zwart tegen Joey Brokaar. In een Spaanse opening werd het evenwicht nauwelijks verbroken en dus was remise een logisch vervolg: 1,5-3,5.
Op dat moment leek een ruime overwinning voor handen: op de resterende borden stonden we gelijk tot licht beter.

Maar het team van Spijkenisse bestaat uit vechters die je niet makkelijk verslaat. Ullrich Dresen had de witte dame van Zevenhuien in de opening mooi opgesloten en leek erg goed te staan. Later in het middenspel was de witte dame toch ontsnapt, stond het gelijk maar uiteindelijk verloor Ullrich 2,5-3,5.

De Yerminator had de vorige ronde een zeldzame nederlaag geleden in een partij waarin die zijn draai niet kon vinden en zijn tegenstander Polak (vorig jaar had Jermo ook al tegen een Polak van Haarlem een mindere partij gespeeld dus wellicht moet die niet meer tegen een Polak worden opgesteld?!) won overtuigend. Dat was toen een onderbreking van 6 overwinningen op rij! De vraag was of Jermo zich van deze tik kon herstellen. Hij moest het opnemen tegen de sterke Rick Lahaye die het seizoen met 3 overwinningen was begonnen: een mooie affiche derhalve! In een Siciliaan was de opening voor Lahaye doordat Jermo met de verkeerde pion op d5 terugsloeg en zwart een ideale Siciliaanse pionnenstructuur met e5 en f5 kreeg.

De verwachting was dat Jermo een zware middag tegemoet ging. Groot was mijn verbazing toen ik wat later weer de stelling bekeek en Jermo er opeens goed voorstond.

Lahaye speelde hier op de counter met Lh5 wat geen goede zet was en werd afgestraft met d7!

De stelling was nog behoorlijk getruckt en er moest hard gerekend worden en koel afgemaakt: laat dat nou net de hoofdkwaliteiten van Jermo zijn dus het werd in rap tempo 1-0! Grote klasse, Jermo! 2,5-4,5

Onze andere man in vorm, Benjamin Ries (die sinds september 2016 toen hij het in zijn 1e wedstrijd voor Vianen mocht opnemen tegen 26++ speler Sergey Fedorchuk niet meer heeft verloren),  kwam met wit uit een Nimzo-Indische opening niet bijzonder uit de opening. Hij kreeg de mogelijkheid om het centrum in te nemen met e4 maar stond lange tijd gelijk tot zwart in onderstaande stelling veel goede zetten kon doen maar niet de door hem gespeelde Te8, waarna Pb5 volgde.

Helge Hintze en Erik Both maakte er een spannende Franse partij van waarbij ik dacht dat eerst Helge op winst speelde, later Both en het ook een tijd gelijk stond maar na een mooie vechtpartij won Both 3,5 – 5,5.
En dan nu terugkomend op de titel van dit verslag: waar keken wij nu met verwondering naar…

De jongeman heet Ansh, is pas 10 jaar en kijkt met vrolijke ogen net boven de tafel uit naar het schaakbord. Hij schaakt pas 3 jaar, in zijn familie zo wist zijn vader te vertellen is er niemand die schaakt en hij kwam in aanraking met het schaakspel via een open dag. Ansh mocht het opnemen tegen mijn gerenommeerde teamcaptain Toon van Lanen.

Ik had in eerdere rondeverslagen gelezen dat tegenstanders bewust niet al te scherpe openingen tegen hem gingen spelen maar Toon, hulde voor hem, opende met een scherpe Siciliaan. Ansh won een pion voor vage compensatie van doordat van Lanen, met zwart, hier besloot tot Pd4.

Vervolgens kreeg Ansh in het middenspel een veelbelovende stelling, zie diagram hieronder. Gelukkig voor van Lanen speelde hij het hier nog niet vlekkeloos, ipv het winnende Tc7 speelde hij Lb7, Ta7, Lc8, Lb5! met een gelijke stelling.

Uiteindelijk kwam er een eindspel op het bord, een onderdeel van het spel waarbij jeugdspelers het traditioneel nog moeten afleggen tegen ervaren spelers maar Ansh gaf geen krimp en Toon heeft keihard gewerkt om uiteindelijk een remise te behalen: 4-6.

Tijdens de analyse keken de ervaren Viaanse spelers vol bewondering naar Ansh die rustig alle moeilijke facetten van zijn partij analyseerde en Toon goedmoedig toesprak: je hebt goed gespeeld! Zelden zijn we zo blij en enthousiast van een schaakpartij teruggekomen! Laten we hopen dat Ansh zo doorgaat!

Al met al staan we nu op 4 matchpunten en is voor klasse-behoud het wel nodig in ieder geval 1 maar bij voorkeur 2 wedstrijden van de nog 5 resterende wedstrijden te winnen. Het blijft spannend in de 1e klasse B, niet om de titel maar wel om de rest van de plaatsen!

(Met dank aan Ornett Stork voor de inzending)